بورس به کجا می رود؟ - مجله آزمون اول

سفری هیجان انگیز در انتظار شماست، با تور نمایشگاه ساختمان تورنتو کانادا بهترین ها را تجربه کنید.

مالی که در آن فراوری در شرایط مناسبی قرار نداشته باشد و مسائل عدیده ای پیش روی فراوریگران قرار داشته باشد، به طور طبیعی تحولاتی که در میزان قیمت سهام و قیمت سهام و... ایجاد می گردد یا حباب است یا توهمی که به وسیله آن، مردم را به سرمایه گذاری در بورس تشویق می نمایند. البته شرکت های بزرگ هم از این فضا و شرایط حداکثر استفاده را نموده اند؛ آنها در زمان رشد بورس وارد این بازار شده اند، منابعی را آورده اند و سودهای کلانی کسب نموده اند.

این گروه از شرکت های بزرگ و کارتل های بزرگ وقتی که احساس کردند قیمت ها به نقطه اوج خود رسیده است، اقدام به خروج از بازار سرمایه کردند و نوسانات متعددی را در بورس پایه ریزی کردند. این نوسانات پی در پی، عمدتا به خاطر خروج بنگاه های بزرگ و حقوقی ها از بورس آغاز شد . نوساناتی که نشانه هایی را دال بر این موضوع به جامعه منتقل کرد که بازار به اوج رشد خود رسیده است و از این بعد سرمایه گذاری ها در بورس با شرایط سخت تر و افول روبه رو خواهد شد. این رویکرد حقوقی ها و بنگاه های بزرگ در بازار سرمایه باعث شد تا آسیب های فراوانی به سهام خرد وارد گردد و سهامداران کوچکی که اخیرا به بورس پیوسته بودند بار این نوسانات را به دوش کشیدند.

نکته مشهود آن است که کسانی که دیر وارد بازار سهام شده اند به طور طبیعی تاثیرات بیشتری را از نوسانات احساس خواهند کرد؛ چرا که قیمت ها رو به افول است و این اتفاق مناسفانه اتفاق افتاده است. موضوع مهم بعدی مساله دستکاری در انتظارات مردم است که این روزها از آن با عنوان شکل دهی در انتظارات عمومی در بازار سرمایه نام برده می گردد. از سوی دیگر کاری که تا به امروز توسط نظام سیاسی یا حاکمیت مالی اجرا شده این است که کوشش نموده اند تا فرصت های تازه ای را برای درآمدزایی بیشتر به وجود بیاورند و از این فرصت ها منابعی را برای جبران کسری بودجه دولت تدارک ببینند.

دولت هم سود را در این میان برده است؛ با وجود اینکه دولت تنها نیم درصد از معاملات بورس را در قالب مالیات صاحب می گردد، اما در همان دو الی سه ماه بعد از رونق بورس نزدیک به 30هزار میلیارد تومان درآمد کسب نموده است؛ بنابراین دولت هم علاقه مند به گسترش بورس است. در حال حاضر تقریبا روزی 13هزار میلیارد تومان معاملات در بازار صورت می گیرد که البته بعد از نوسانات کاهشی این رقم ممکن است کاهش پیدا کند. نیم درصد از این منابع به طور مستقیم به حساب دولت واریز می گردد و دولت می تواند از آن برای حل مسائل بودجه ای استفاده کند.

البته فرصت بزرگی هم برای دولت وجود داشت تا به وسیله مالیات بر درآمدهای بورسی، درآمدهای خود را افزایش دهد تا بخش قابل توجهی از کسری های دولت از همین طریق جبران گردد. بنا به دلایل گوناگون این کار انجام نشده است و با توجه به نفوذی که کارتل های بزرگ در نهادهای تصمیم ساز دارند، پیش بینی نمی گردد که یک چنین تصمیمی یعنی اخذ مالیات از عایدی بازار سرمایه در کوتاه مدت انجام گردد. در کل به نظر می رسد که بازار بورس به نقطه اوج خود رسیده است؛ عقب نشینی دولت ازعرضه های برنامه ریزی شده نشان می دهد که دولت متوجه اثرات رشد بی رویه بورس بر سهام و سرمایه های خرد شده است و دیگر حاضر نیست بی محابا بورس را بزرگ کند. اگر تصمیم دولت برای عدم عرضه بعضی سهام در بازار سرمایه ادامه دار باشد، می توان پیش بینی کرد که فرایند نوسانات بازار بورس همچنان نیز ادامه داشته باشد.