غلبه بر بیماری به شیوه مشاهیر

به گزارش مجله آزمون اول، آن قدر درگیر روزمرگی ها و زندگی تکراری مان شده ایم که خیلی چیزها را فراموش کرده ایم؛ حتی نعمت سلامت مان را. بی توجه به سلامت مان زندگی می کنیم تا این که ناغافل اتفاقی می افتد و بیمار می شویم و تازه یادمان می افتد از چه نعمت بزرگی غافل بوده ایم. بیماری برای همه آدم ها و در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتد و کاری ندارد که تازه ازدواج

نویسنده:فرشته آل علی

آن قدر درگیر روزمرگی ها و زندگی تکراری مان شده ایم که خیلی چیزها را فراموش کرده ایم؛ حتی نعمت سلامت مان را. بی توجه به سلامت مان زندگی می کنیم تا این که ناغافل اتفاقی می افتد و بیمار می شویم و تازه یادمان می افتد از چه نعمت بزرگی غافل بوده ایم. بیماری برای همه آدم ها و در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتد و کاری ندارد که تازه ازدواج کرده اید، تازه سرکار رفته اید، باردارید، دانشگاه قبول شده اید، تازه بازنشسته شده اید یا ... اما در این بین، آنهایی پیروز اند که بدانند با بیماری شان باید چه طور کنار بیایند و چگونه باید خودشان را با شرایط تازه شان وفق بدهند. خیلی ها توانسته اند به چنین پیروزیتی دست پیدا کنند؛ اما چگونه؟!

در شرایطی که بیماری به وجود می آید، اولین مرحله ای که فرد با آن روبرو است، تشخیص بیماری است یعنی در این حالت فرد برای اولین بار متوجه می شود که بیمار شده است. فعلا کاری نداریم که بیماری حاد است یا مزمن، مهلک است یا معمولی اما اولین اقدام برای پیروزیت در روبروه با آن این است که:

اطلاعات تان را کامل کنید

اگرچه آدم ها متفاوت اند و بیماری و شرایط زندگی آنها فرق دارد اما تحقیقات نشان می دهد بعد از تشخیص بیماری، بیشتر افراد واکنش های مشابهی از خود بروز می دهند و نیازهای مشابهی هم پیدا می کنند. بهترین اقدام شناسایی هرچه بیشتر بیماری و روش های درمان است. برای این منظور باید از منابع علمی معتبر کمک بگیرید. با پزشک تان مفصل صحبت کنید. این کار دو فایده دارد: اول اینکه او بهترین منبع اطلاعاتی برای شماست و دوم اینکه برقراری ارتباط خوب با پزشک به شما کمک می کند از امور درمانی و مراقبتی رضایت بیشتری کسب کنید. تحقیقات نشان می دهد این کار حتی روی مسایلی مثل علایم و درد هم تاثیر مثبت دارد و اعتماد به نفس شما را در ادامه راه بیشتر می کند. در صورتی که اطلاعات کافی داشته باشید می توانید در برنامه درمانی بهترین را انتخاب کرده و همکاری خوبی داشته باشید.

شتاب زده تصمیم نگیرید

در مورد تصمیم گیری های مهم سلامتی فورا اقدام نکنید. باید مدتی فکر کرده و مسایل را سبک و سنگین کنید. وقتی برای اولین بار تشخیص بیماری را می شنوید عواطف و احساساتتان دست خوش تغییراتی شده و این حالات ممکن است به شما دست بدهد: ترس، تنهایی، عصبانیت، اضطراب، شرمندگی، سردرگمی، افسردگی، ناامیدی، انکار، بی حسی، درگیری شدید فکری، حالت هراس، ناتوانی، غم و اندوه، شوک، استرس و حالت تسکین روحی که درنهایت قبول می کنید مسئله ای به وجود آمده و باید اقدام کرد. این احساسات کاملا طبیعی و متداول است، به خصوص اگر بیماری جدی و تهدیدکننده حیات باشد.

معمولا این احساسات تصمیم گیری را در مورد درمان و کنترل بیماری سخت می کند پس در این شرایط اولیه اصلا تصمیم گیری نکنید. با مشورت پزشک مدت زمانی مناسب برای فکر کردن را انتخاب کنید تا این حالات تعدیل شوند. به این ترتیب اضطراب و استرس شما کمتر می شود. احتمال تشدید افسردگی برطرف شده، کمی با شرایط نو عادت کرده، احساس می کنید کنترل بیشتری روی اوضاع داشته و در امر درمان نقشی کلیدی و موثر ایفا می کنید.

از حمایت اطرافیانتان استقبال کنید

شاید در اوایل به دلیل ناراحتی دوست داشته باشید تنهایی فکر کنید اما بهتر است هرچه زودتر در پی یک سیستم حمایتی بگردید. می توانید از خانواده، بستگان، دوستان و افرادی که بیماری مشابهی دارند کمک بگیرید. تحقیقات نشان داده معمولا گروه همتایان مثل گروه بیماران دیابتی، مبتلا به ام.اس، تالنامی و... در بالا بردن خلق و روحیه شما بسیار موثر بوده و در تصمیم گیری شما برای درمان بی نهایت کمک کننده هستند. به این موضوع خوب دقت کنید. گاهی جنبه عاطفی بیماری به اندازه و حتی بیشتر از خود بیماری اوضاع را سخت و ناراحت می کند. به این ترتیب اگر بدانید کسی همیشه آماده کمک به شماست همین موضوع آرامتان می کند.

این 6 نفر

بعضی آدم ها با مسائلی روبه رو هستند که فکرش را هم نمی توانید بکنید اما با وجود همین مسائل جسمی توانسته اند زندگی پیروزی داشته باشند؛ نمونه اش همین 6 چهره سرشناسی که زندگی شان پیش روی شماست:

1 چارلز وودسون و مشکل حرکتی:

یکی از چهره های مشهور فوتبال آمریکایی، تا 4 سالگی ناچار بود از وسایل کمک حرکتی استفاده کند اما هم تحصیلات دانشگاهی دارد و هم قراردادهای فوتبال او در حال حاضر از مرز 52 میلیون دلار در سال می گذرد. او می گوید: به ورزش فوتبال پرداختم تا به خودم و دیگران ثابت کنم حتی با این مشکل هم می توانم پیروز باشم.

2 ریچارد دری فاس و اختلال دوقطبی:

یکی از هنرپیشگان معروف آمریکایی است که جایزه آکادمیک هم دریافت کرده است. او از نوعی اختلال روانی به نام اختلال دو قطبی رنج می برد.

3 بتهون و ناشنوایی مطلق:

که یکی از با اعتماد به نفس ترین چهره های هنری تاریخ است، توانسته با وجود ناشنوایی مطلق، بهترین سمفونی هایش را که بعدها دیگران از آن به نام معجزه یاد می کردند، خلق کند. در سنین جوانی، پدرش او و دو برادرش را با کلی بدهی تنها گذاشت و او مسوول نگهداری از آنها شد. آرزویش همنوازی با موتزارت بود که او هم فوت کرد اما با وجود این همه مسائل او همچنان ایستاد و از بهترین های موسیقی شد.

4 نیوتن و صرع:

یکی از مهم ترین و مطرح ترین دانشمندان فیزیک که به بیماری صرع مبتلا بوده است. آگاتا کریستی و چارلز دیکنز که هر دو از مطرح ترین نویسندگان دنیا هستند هم صرع داشتند. جالب است بدانید خود آلفرد نوبل، شیمی دان، مهندس و مخترع سوئدی و بنیانگذار جایزه نوبل و میکل آنژ، یکی از مشهورترین مجسمه سازان دنیا هم از صرع رنج می برده اند.

5 باربارا جردن و ام اس:

زن سیاستمداری آمریکایی که چند سال عضو کنگره آمریکا بود، در 37 سالگی به ام اس مبتلا شد و با وجود مشکل در راه رفتن که در نهایت به استفاده از صندلی چرخدار منجر شد، فعالیت سیاسی او همچنان ادامه داشت تا جایی که قرار شد مسوول دادگاه عالی آمریکا شود. جان دیدیون نویسنده، ژورنالیست و رمان نویس معروف آمریکایی هم به ام اس مبتلا بوده است.

6 پروفسور هاوکینگ و بیماری حرکتی عصبی:

که 40 سال است با بیماری سخت حرکتی عصبی درگیر است و تمام عمر روی صندلی چرخدار بوده است. او فیزیکدان معروفی است. نمی تواند راه برود، حرف بزند، به راحتی نفس بکشد یا غذا بخورد و حتی در نگه داشتن سرش با مشکل روبه رو است. او 51 ساله است، در حالی که در 21 سالگی پزشکان حدس می زدند 2 سال دیگر بیشتر زنده نمی ماند!

کنار آمدن با بیماری ها

کنار آمدن با بیماری های روانی

تطابق با بیماری روانی کمی فراز و نشیب دارد چون رفتار و فعالیت های بیمار را هم به سختی درگیر می کند و به همین دلیل گاهی درمان هم سخت تر می شود. علاوه بر راهکارهای روان درمانگر و روان پزشک در مورد هر نوع خاص بیماری روانی، این نکات هم برای تطابق و غلبه بر بیماری های روانی موثر است:

زندگی تان را ساده کنید. تا حد امکان اجبارات زندگی را حذف کنید و یک برنامه منطقی برای رسیدن به اهداف درمانی در نظر بگیرید.

به طور منظم احساساتی مثل درد روحی، عصبانیت، ترس و غیره را بنویسید. این یکی از بهترین روش های خلاصی از عواطف منفی است.

خودتان را ایزوله و منزوی نکنید. فعالیت های عادی و روزمره را انجام داده و ارتباط تان را با سایرین قطع نکنید.

به گروه های حمایتی بپیوندید، به خصوص گروه هایی که بیماری روانی مشابه شما دارند بسیار کمک تان می کنند.

تصمیم گیری های مهم به زمان مناسب نیاز دارند. وقتی در عمق بیماری روانی گرفتارید تصمیمات مهمی نگیرید چون ممکن است اشتباهاتتان جبران ناپذیر باشد.

کنار آمدن با بیماری های مزمن

در بیماری های مزمن مثل دیابت، ام اس، بعضی بیماری های مفصلی و عصبی، بیماری قلبی و سرطان و غیره اولین واکنشی که تمامی افراد بروز می دهند احساس شکست و درماندگی است چون این بیماری ها طولانی مدت بوده و گاهی تا آخر عمر با فرد همراه هستند. کنار آمدن با بیماری سخت تر می شود. در این راستا راهکارهای زیر موثر است:

کمک موثر بگیرید و عصبانی نشده و خجالت نکشید. تنها در این صورت زندگی شما به حالت عادی نزدیک می شود و به اهدافتان می رسید.

یاد بگیرید که چه طور عصبانیت خود را کنترل کنید. کمبود انرژی در بیماری مزمن از دلایل اصلی عصبانیت های عود کننده است که خودش انرژی را بیشتر تحلیل می برد.

با دنیا، آدم ها و زندگی در تعامل باشید و به آنها انرژی مثبت بدهید. شبکه ارتباطی خود را بیشتر و قوی تر کنید.

منبع: http://www.salamat.com