مسوولیت پذیری بچه ها چه اهمیتی دارد؟ - مجله آزمون اول

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، مسوولیت پذیری بچه ها، یکی از موضوعات مهم تربیتی و آموزشی است که پدر و مادر نباید از آن غافل گردد. اگر خانواده به این باور برسد که فرزندش را برای حضور در اجتماع و قبول مسوولیت های فردی و اجتماعی آماده می نماید باید او را از سنین کودکی بدین منظور تربیت کند و این موضوع به آگاهی هایی احتیاج دارد تا زیاده روی ها و افراط و تفریط ها سبب حرکت معکوس کودک به سمت مسوولیت گریزی نگردد .

در این گزارش برای چرایی تربیت کودک مسوولیت پذیر و تکنیک های آن با فاطمه محمدصالحی روانشناس و در ادامه برای آموزش مسوولیت پذیری با عاطفه کیانی نژاد کارشناس ارشد روانشناسی صحبت کردیم .

چرا باید فرزندمان را مسوولیت پذیر بار بیاوریم؟

بچه ها برای همواره عضو خانواده ما نیستند و باید وارد اجتماع شوند و برای جهانی زمان بزرگتری شان آماده شوند. برای همین باید مسوولیت پذیر تربیت شوند. مسوولیت پذیری یعنی توان همکاری با جهان. یعنی آماده پیروزیت شدن. یعنی آماده رابطه درست و پیروز برقرار کردن با اشخاص مختلف که اگر این مهارت نباشد، همه از نزدیک شدن به فرزند ما سرباز می زنند .

گاهی اوقات به این دلیل که کلمات و مفاهیمی چون مسوولیت پذیری سنگین به نظر می رسد و این فکر به وجود می آید که هنوز یادگیری این موضوع برای بچه من زود است و حالا حالاها وقت دارد که بخواهد کارهای مختلف را انجام دهد، خانواده ها اصلا به دنبال آموزش چنین مفاهیمی برای بچه ها نیستند. در حالی که یاددادن مسوولیت پذیری یک باره نیست. مسوولیت پذیری به معنی محول کردن یک وظیفه سخت و غیرقابل انجام نیست. اتفاقا می تواند یک سرگرمی بزرگ باشد. چرا که بچه های ما در کودکی وقتی مسوولیتی را قبول می نمایند در کنارش، لذت من توانایی انجام این کار دارم را می چشند. از این جهت اگر ما جهت فطرتشان را کج نکنیم خودشان از این موضوع کاملا لذت می برند. حالا این کج کردن چه زمانی اتفاق می افتد؟ همان زمان که دلسوزی افراطی می کنیم. در نتیجه گاهی خودمان نسبت به اطرافیانمان مسوولیت پذیر نیستیم به خصوص زمانی که به جای این کلمه از کلمات دیگری استفاده می کنیم. مثلا کلمه چه گیری کردم؟به ما چه ربطی دارد؟

تمرین مسوولیت پذیری را از کی شروع کنیم؟

آموزش مفاهیم را همواره از زمانی که بچه به آن تمایل دارد شروع کنیم. می توانیم از آن میل برای پیشرفت فرزندمان استفاده کنیم. مثلا برای مسوولیت پذیری بچه ها از 3 سالگی میل به مستقل بودن و انجام کارها را به تنهایی دارند. اگر قدر دانستیم و کارها را به آن ها محول کردیم و از آنها کار خواستیم، بچه ها احساس می نمایند که می توانند مسوولیت پذیر باشند. مهم نیست این اسم را بدانند مهم این است که از محتوای کاری که می نمایند لذت ببرند .

مسوولیت پذیری را چگونه به بچه ها بیاموزیم؟

برای چگونگی آموزش تکنیک ها و باید و نباید هایی وجود دارد که در ادامه به آنها می پردازیم :

• اینکه بچه ها هرکار اشتباهی می نمایند و ما سریع آن کمبود را برایشان جبران کنیم، نکته تربیتی مهمی است که اثر منفی دارد. به طور مثال اگر اسباب بازی شان را خراب نمایند و ما بلافاصله آن را با اسباب بازی تازه جایگزین کنیم این کار ما یکی از تله های بزرگی است که جلوی مسوولیت پذیر شدن کودک را می گیرد. این موضوع باعث می گردد که کودک فکر کند اگر بی مسوولیت باشد هم اتفاق خاصی نمی افتد چون دیگرانی هستند که برای جبران نقص هایش کاری بنمایند.
• وقتی خیلی هوای بچه را داریم هم در حال ارتکاب اشتباه بزرگی هستیم و کودک به خودش می گوید چرا حواسم را جمع کنم و خودم را به زحمت بیندازم وقتی دیگران حواسشان به من هست. به این صورت ممکن است او حتی یک اشتباه را زیاد تکرار کند.
• اگر می خواهیم مسوولیت پذیری کودک را درباره اطرافیان او تقویت کنیم، باید از خانواده شروع کنیم. یعنی وقتی مسوولیتی را به آنها محول می کنیم که یاری حال خود خانواده است، مقدمه ای می گردد که برای خودش توی ارتباطات با دوستانش هم مسوولیت پذیر باشد.
• والدین ممکن است عجول باشند و تمرین مسوولیت پذیری را با کارهای سخت شروع نمایند. باید بگوییم این کار غلط است و آنها نتیجه ای نمی گیرند. علت این است که اگر کاری بیش از طاقت یک کودک را به او محول کنیم او نمی تواند نتیجه پیروزیت آمیزی بگیرد در نتیجه به خودش می گوید من چون نمی توانم، پس نباید مسوولیت قبول کنم. باید به تدریج و به اندازه توان بچه به او کار بدهیم.
• اگر بچه را در بمباران مسوولیت قرار بدهیم خطرناک است. او به خودش می گوید من دوست دارم کار بدون مفرح هم داشته باشم که می گردد همان بازی و سرگرمی. پس اگر جهت مسوولیت پذیری بچه ها را اشتباه برویم ممکن است این همکاری کلا از طرف کودک قطعا گردد.
• اجازه بدهید بچه ها وقتی در چالش های یک مسوولیت قرار می گیرند خودشان هم فکر نمایند. امتحان نمایند و حتی در بعضی مسائل به ما مشورت بدهند و اینطور خودشان را ارتقاء بدهند.
• اگر بچه در کارهایش پیروز نشد، مدام به او نگوییم دیدی نمی توانی، دیدی گفتم انجام نده. این موضوع سبب می گردد کودک به یک درماندگی آمیخته شده با ترس برسد. درماندگی آمیخته شده یعنی کودک فکر میکند هیچ وقت کوشش های او به پیروزیت نخواهد رسید و اگر به این باور برسد از خودش قطع امید می نماید و دیگر دوست ندارد یک مسوولیت را تجربه کند.

  منبع:فارس

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.