کلاه موسسات جعلی آموزش بازیگری، بر سر جوانان جویای نام

به گزارش مجله آزمون اول، سازمان سینمایی طی سال های اخیر تماس های متعددی از جانب کسانی داشته که توسط کلاهبرداران مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند و با وعده حضور در پروژه های سینمایی و شبکه نمایش خانگی به عنوان بازیگر مبالغی از آن ها دریافت شده است.

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، معروف است که درصد قابل توجهی از مردم ایران فکر می نمایند به طور طبیعی و مادرزاد استعداد بازیگری دارند و صرفا اگر ترس شان از دوربین بریزد و با آن راحت شوند، چیزی کم از درخشان ترین ستاره های سینما و تئاتر و تلویزیون نخواهند داشت. این تصور مقداری به دلیل عدم مطلعی از ریزه کاری های فنی این حرفه است؛ همان طور که خیلی ها امکان دارد فکر نمایند استعداد خوانندگی دارند یا اگر به آن ها اجازه داده می شد، سیاستمداران بزرگی می شدند، اما مقدار بیشتری از دلایل ایجاد شدن این تصور تعیین نبودن سازوکار ورود به عرصه بازیگری در ایران است.

در ایران حتی برای کارگردان یا نویسنده شدن در سینما و تلویزیون هم راستا تعیینی وجود ندارد و اگر دارد لزوما همه از آن راستا وارد نمی شوند تا چه رسد به بازیگری که افراد را ستاره می نماید و هیجان خیلی بیشتری دارد؛ بنابراین طبیعی است وقتی علاقه مندان به بازیگری کسی را می بینند که مثل خودشان تحصیلات دانشگاهی نامرتبطی دارد و حتی گاهی تحصیلاتش پایین است و حالا یک شبه به چهره ای مشهور تبدیل شده، به این تصور برسند که چرا من نتوانم؟

داستان اینکه به واقع راه ورود به سینما و تلویزیون ایران چیست و این راستا چقدر قاعده مند و چقدر وابسته به پارامتر هایی مثل پول و پارتی است، بحثی جداگانه می طلبد که تا امروز کم به آن پرداخته نشده و حتی در خود سینما فیلم هایی در این باره ساخته شده است. اما نکته ای که اکنون درباره اش بحث می کنیم، سوءاستفاده هایی است که عده ای سودجو می توانند از این آشفتگی بازار و علاقه وصف ناشدنی تعدادی از افراد جامعه به بازیگری بنمایند. آخرین مورد آن که طی یکی، دوسال اخیر چند نمونه معروف هم داشت، فراخوان های بازیگری است.

تا به حال چند فراخوان بازیگری از جانب فیلمسازان مطرح کشور داشته ایم که البته خیلی هایشان نهایتا افراد مورد احتیاج را از جای دیگری پیدا کردند و به جرات می توان گفت ورود به سینما به وسیله چنین فراخوان هایی حتی اگر ممکن گردد، معمولا در حد نقش های کوتاه و غیراصلی است و لااقل در یکی، دودهه اخیر نمی گردد هیچ کدام از ستاره های سینما را سراغ گرفت که توسط فراخوان وارد کار شده باشند، حتی همین قضاوت و تحلیل، درباره فراخوان هایی است که جعلی و با نیت کلاهبرداری نبوده اند.

همه اینها، اما باعث نشده که افراد علاقه مند به بازیگری عبرت بگیرند و بسیاری از آن ها را گرفتار در دام کلاهبرداران نبینیم. از پروژه هایی مثل پایتخت 6 و گشت 3 تا سریال موسی، فراخوان های جعلی برای جذب بازیگر را در این یکی، دوساله چندبار دیده ایم. این ها تازه مواردی هستند که پروژه وعده داده شده، چیزی بود که واقعا وجود داشته و عوامل آن با صدور تکذیبیه می توانستند از فریب خوردن علاقه مندان جلوگیری نمایند. درمورد کار هایی که اصلا ساخته نشده و قرار هم نیست ساخته شوند، حتی همین امکان وجود ندارد و سازمان سینمایی اخیرا ناچار شد اطلاعیه ای صادر کند و درخصوص این موارد هشداری جدی تر بدهد. سعید رجبی فروتن، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی گفت که این هشدار ها قبلا هم داده شده بودند.

سازمان سینمایی در اطلاعیه ای که اخیرا صادر کرد، به فهرست آکادمی های مجاز سینمایی در کشور ارجاع داد که در سایت این مجموعه قرار داده شده و شامل 276 مورد می گردد. البته تعدادی از همین موسسه ها تعلیق یا تعطیل شده اند و این فهرست متعلق به سال 1398 است. ضمناً خیلی از این موسسه ها آموزش بازیگری ندارند و در رشته های دیگری مثل تدوین، فیلمبرداری، عکاسی و گریم فعال هستند، اما پیغام کلی اطلاعیه ای که اخیرا روابط عمومی سازمان سینمایی منتشر کرد، این است که برای جلوگیری از سوءاستفاده کلاهبرداران راهی جز رجوع به موسسه های رسمی و ثبت شده در سازمان سینمایی وجود ندارد.

سازمان سینمایی طی سال های اخیر تماس های متعددی از جانب کسانی داشته که توسط کلاهبرداران مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند و با وعده حضور در پروژه های سینمایی و شبکه نمایش خانگی به عنوان بازیگر مبالغی از آن ها دریافت شده است. سازمان سینمایی کاری نمی تواند بکند به جز ارجاع این موارد به بخش حراست و ثبت شکایت آن افراد برای محول شدن مساله به نهاد های قانونی دیگر.

این نکته هم قابل توجه است که یک مرجع قانونی واحد برای رسیدگی به چنین موضوعی وجود ندارد و برای پیشگیری از چنین رخدادهایی، تنها راه ممکن درحال حاضر، اطلاع رسانی و مطلع کردن علاقه مندان به بازیگری از دامچاله هایی است که سر راه شان قرار گرفته است.

یک نکته قابل توجه در این میان این است که با نگاهی به آکادمی های مجاز سینمایی درسراسر کشور و مقایسه شیوه توزیع آن ها در استان های مختلف با توزیع جمعیتی کشور، عدم توازن شهروندان نقاط مختلف در دسترسی به چنین مراکز تاییدشده ای به چشم می آید. عدم دسترسی بسیاری از مناطق کشور به آکادمی های بازیگری یا دسترسی سخت و محدود آن ها یا غیرموثر بودن این موسسات از عواملی هستند که راه کلاهبرداران را آسان می نمایند. شاید به همین دلیل است که نمی توان از تمام علاقه مندان به بازیگری درسرتاسر کشور توقع داشت به جای آزمودن شیوه های نامطمئن، سراغ آکادمی های مجاز و پرآوازه بروند.

دو استان خراسان جنوبی و کردستان اساسا هیچ گونه آکادمی سینمایی ندارند. در 10 استان کشور تنها یک آکادمی سینمایی هست که در بیشتر آن ها رشته بازیگری یا وجود ندارد یا کم رنگ است. چهار استان کشور نهایتا دو آکادمی دارند و این توزیع نامتوازن، در سوی دیگر ماجرا استان اصفهان را مقابل چشم ما قرار می دهد که با 4درصد جمعیت کشور، 16درصد از آکادمی های سینمایی را دارد یا استان قم که نسبت آکادمی های آن به نسبت جمعیتش بیشتر از سه برابر متوسط کشوری است. مساله اصلی، اما تهران است که نه تن ها تمرکز چنین موسسه هایی در آن بسیار بالاست، بلکه موارد موجود در آن موثرتر هستند و کسی که می خواهد شانس خودش را در ورود به بازیگری امتحان کند، نهایتا باید به چنین مراکزی برود.

در سال های گذشته، یک سری مراکز دولتی مثل انجمن سینمای جوان در تربیت و کشف استعداد های نوی سینمایی نقش اصلی را داشتند یا لااقل در چارچوب بندی ها، این نقش برایشان تعریف شده بود. اینکه سینمای حرفه ای ایران چقدر از عواملش را از میان استعداد های پرورش یافته در چنین سطوحی انتخاب می کرد، خودش بحث مفصلی داشت که همواره محل اشکال و انتقاد بود، اما هرچه به سال های اخیر نزدیک تر می شویم، همه چیز حتی آموزش های سینمایی خصوصی تر می شوند و حالا می شنویم که تنها مرجع معتبر و قانونی برای کشف و معرفی بازیگران سینما، آکادمی های آزاد بازیگری هستند. آکادمی های آزاد صرفا با انگیزه و بر مبنای سود مالی تاسیس می شوند و روی همین حساب خودشان را ملزم نمی بینند که در هر استان و شهرستانی شعبه داشته باشند. همین مساله به بی عدالتی فرهنگی گسترده ای دامن زده که حالا بخشی از آن را در فریب خوردن علاقه مندان به بازیگری، توسط فراخوان های جعلی می بینیم.