یخچالی: این تازه آغاز کار تیم ملی بسکتبال است - مجله آزمون اول

واقعاً بد بازی کردیم. شاید نتوانستیم بعد از سفر طولانی به منطقه ای که اختلاف ساعت فراوانی با تهران دارد و شرایط زیستی اش به کلی متفاوت است، با آن وضعیت به سرعت هماهنگ شویم. هماهنگی مان نیز اندک بود و با آنکه ترکیب خوبی داشتیم اما هرگز آنطور که انتظار می رفت، ظاهر نشدیم.

• البته حریف تان نیز واقعاً قوی بود.

  همینطور است. فرقی نمی نماید استرالیا از تیم اولش که متشکل از بازیکنان شاغل در NBA است استفاده کند یا تیم دومش که بیشتر مبتنی بر نفرات بومی شان است. زیرا اصل و ریشه بسکتبال شان قوی است و ذات آنها بر پایه مهارت فنی بنا نهاده شده است. در ملبورن توصیه های کادر فنی ما معقولانه و کارساز بود اما ما نتوانستیم به طور لازم و مؤثر از آن بهره ببریم.

  • چگونه شد که به فاصله فقط چند روز از تیم در هم کوبیده شده در ملبورن به آن تیم تسلیم ناپذیر در مانیل تغییر وضعیت دادید؟

    گذشته را نمی توان عوض کرد و وقتی باختی به ثبت می رسد، باید آن را به عنوان یک واقعیت پذیرفت و برای پرهیز از تکرار آن دست به کار شد. ما هم پس از آن دست به دست یکدیگر دادیم و متعهد شدیم که در دیدار با فیلیپین جبران مافات کنیم. آنچه ما را در شهر مانیل سرفراز کرد، هماهنگی و اتحاد و عزم استوار به کسب پیروزی بود. ما تسلیم ناامیدی و یاسی نشدیم که هر باخت سنگینی به ارمغان می آورد.

    • افت بدنی و خسته شدن فیلیپینی ها در کوارتر چهارم در برد ما تأثیر عمده ای نداشت؟

      تأثیر داشت اما آنچه حریف را خسته و مستاصل کرد، این بود که ما از دقیقه اول تا چهلم حتی یک لحظه هم عقب ننشستیم و از فشار و کوشش خود نکاستیم و دائماً به سمت جلو رفتیم و فرصت آفریدیم و حریف را به چالش کشیدیم. وقتی اینطور با روالی ثابت و محکم دائماً فشار می آورید و کوشش می کنید، احتمال دارد که رقیب انتها در یک جا کم بیاورد و در دقایق پایانی وا بدهد. البته فاصله امتیازی دو تیم نیز در تمامی دقایق طولانی پیش بودن رقیب هیچ گاه به حد زیادی نرسید و اختلاف از چند امتیاز فراتر نمی رفت. به این ترتیب همیشه این احتمال را که به بازی برگردیم و از حریف جلو بیفتیم، برای خود حفظ کردیم. نقطه قوت کار فیلیپین در حمله بود و برابر چنین رقیبی ما باید با یک بازی محکم و فیزیکی در منطقه دفاعی و در برخوردهای جسمانی ظاهر می شدیم تا انتها برای خودمان یک نقطه اتکا و حرکت به سمت پیروزی را به وجود بیاوریم. -

      • ظاهراً فیلیپین قبل از رویارویی با ما به قزاقستان هم باخته بود.

        بله، ولی اگر به ریز نتایج شان توجه کنید، می بینید که اغلب بیشتر از 80 امتیاز در هر مسابقه گرفته اند و حملات شان سریع و کارساز است. آنها هم در ریباندها و توپ های سرگردان شده روی سبدها موفق عمل می نمایند و هم در پرتاب ها از بیرون محوطه و منطقه 3 امتیازی بامهارت ظاهر می شوند. همین ها نشان می دهد کار ما در مانیل چقدر سخت و پیروزی حاصله به چه میزان مهم بوده است.

        • به نظر نمی رسد مشکل حادی مقابل ژاپن در تهران داشته باشیم و بردن آن بازی صعود ما را از هر جهت حتمی می نماید.

          با این حال باید هوشیار و مراقب بود و هیچ احتمالی را نادیده نگرفت. باید ابتدا تمامی توان مان را مصروف فتح دیدار با ژاپن و کار را تمام و راهیابی مان به جام جهانی را قطعی و سپس برای این جام برنامه ریزی کنیم. از الان برای جام جهانی نقشه و طرح ریختن بد نیست و مفید هم خواهد بود اما عقل و منطق حکم می نماید تا زمان دیدار با ژاپن و سپس استرالیا فقط روی همین دیدارها تمرکز کنیم و هرچیزی فراتر از آن و ورای دو مسابقه مذکور را به آینده دور تر بسپاریم. پیروزی احتمالی مقابل ژاپن این حسن را هم دارد که سبب می شود شکست ما در دیدار اول مان در خاک ژاپن جبران شود و همین مسأله یک انگیزه قوی برای ما خواهد بود تا در آن دیدار هرچه توان داریم، رو کنیم. چیزی که ما را در مانیل پیروز کرد در درجه اول عزم و انگیزه بود و اینکه می خواستیم حتماً برنده شویم. همان روحیات و عزم می تواند ما را در اسفندماه در مصاف مجدد با ژاپن هم سرفراز کند.

          • مقام های ارشد ورزشی کشور چه کارهایی می توانند انجام بدهند تا به پیروزی در دیدارهای مورد بحث برسیم و بسکتبال کم امکانات ما به اهدافش نایل شود؟

            نه فقط سران ورزش بلکه خود فدراسیون بسکتبال هم باید به هوش باشد و هر دو نهاد با تأمین و برگزاری دیدارهای دوستانه مفید، تیم ملی را به سطح بالاتری از آمادگی و کارآیی برسانند. قطعاً فدراسیون در این زمینه ها طرح ها و افکاری را در سر دارد و مشغول مقدمه چینی برای آنها و اقدام به موقع است و به این سبب باید صبر کرد و بعد از اجرای این برنامه ها بیش از پیش به صحت یا غلط بودن آنها پرداخت. پیش از دیدارهای اخیرمان با استرالیا و فیلیپین نیز فدراسیون بسکتبال دیدارهای تدارکاتی تأثیرگذاری را برای ما جور کرد و اگر اینگونه تمهیدات نباشد، طبیعی است که به سوی ناکامی های دیر یا زودرس به حرکت درخواهیم آمد. به همین سبب است که با تأکید می گویم این تازه آغاز کار ما و نقطه آغاز حرکت به سوی جام جهانی است و نباید فکر کنیم که تا این لحظه کارهای عظیمی را انجام داده ایم و قضایا تمام شده است.

            • شما سال ها است در تیم پتروشیمی بندر امام عضویت دارید و پیش از آن هم برای تیم جهش ترابر قم به میدان می آمدید اما بگویید آیا پیشنهاد خارجی هم داشته اید یا خیر و اگر داشته اید چرا تا به حال نرفته اید؟ هرچه باشد بازی در لیگ های عمده خارجی سبب می شود کارآیی و کلاس کارتان بالا برود.

              بله، پیشنهاد داشتم اما به جای آوردن نام شان و معرفی متقاضیان خود ضروری است متذکر شوم که به دلیل سرباز بودن عملا نمی توانستم ایران را ترک کنم و لزوم رفتن به خدمت نظام، پیوستن به باشگاه های خارجی را غیر ممکن می ساخت.

              • الان چه؟ آیا آن مشکل حل و خدمت سربازی تان سپری شده است؟

                با احتساب قواعد جدیدی که طی یکی دو ماه اخیر وضع و اجرای آن آغاز شده، ملی پوشان موفق و تمامی دارندگان مدال های آسیایی و جهانی از خدمت معاف می شوند. به این ترتیب چه برای من و چه سایر ملی پوشان جوان بسکتبال دیگر منعی برای الحاق به باشگاه های خارجی وجود ندارد و من می توانم در صورت رسیدن پیشنهادهای خارجی به آنها فکر کنم و انتخاب مناسبی داشته باشم.

                • به عنوان بازیکنی که سال ها در لیگ داخلی بسکتبال شرکت نموده ای، ایرادات این لیگ را در چه مواردی می بینی؟ مثلاً تغییر یافتن مکرر تیم ها و عمر کوتاه بسیاری از آنها قطعاً از ثبات و استمرار و جدی بودن لیگ می کاهد.

                  اینها که گفتید از شرایط سخت اقتصادی لیگ بر می خیزد و از اینکه جور کردن سرمایه لازم و به کارگیری آن کار سختی است و برای اکثر تیم ها ماندن طولانی مدت در صحنه به خاطر این سختی ها نامحتمل می شود و فشار اقتصادی و اینکه پول هزینه شده به سرعت بر نمی شود، باعث خروج آنها از چرخه لیگ می شود. اگر این وجه را نادیده بگیریم و از منظر فنی به این مسابقات نگاه کنیم، اکثر ادوار لیگ مفید و تأثیرگذار بوده و اثر آن را به وضوح و به طور مستقیم در تیم ملی و بازی های آن می توانید ببینید. این شامل دوره فعلی هم می شود که بیش از 40 روز از آغاز آن می گذرد و رقابت خوب و پایاپایی بین تیم ها وجود دارد و حداقل سه چهار تیم از شانس بالنسبه برابری برای کسب عنوان قهرمانی بهره می برند. سال جاری برخی مسابقه های واقعاً جالب را شاهد بوده ایم.

                  • بازیکنان محبوب ایرانی و خارجی شما و به واقع الگوهای فنی شما چه کسانی بوده اند؟

                    نمی خواهم نام افراد خاصی را بیاورم زیرا واقعاً هم فقط از روی یک فرد واحد کپی برداری ننموده ام بلکه برعکس به بازی های افراد متعدد نگاه نموده و از هر یک چیزی را یاد گرفته ام. این بسیار بهتر از الگوبرداری صرف از یک نفر است، حتی اگر آن یک نفر آدم بسیار توانایی باشد.

                    • آرزوی بزرگ زندگی ات چیست؟

                      آرزویم البته ورزشی است و آن هم بازی کردن در مسابقات قهرمانی باشگاه های اروپا (یورو لیگ) است. از اهمیت این مسابقات نزد خودم همین بس که آن را از NBA هم بالاتر می دانم.

                      • شیرین ترین خاطره زندگی ات چه بوده است؟

                        هر برد بزرگی می تواند چنین خاطره ای را شکل داده باشد و همین پیروزی اخیر در خاک فیلیپین نیز در همین تعریف می گنجد. در این میان نمی خواهم یک پیروزی و اتفاق خاص را از بقیه سوا و متمایز کنم زیرا برخی تا حد زیادی با یکدیگر همسطح بوده اند.

                        • و انتها بگویید کدام مربی بیشترین سهم را در تکوین شخصیت کاری شما داشته است؟

                          من به تمامی مربیانی که زیر نظرشان کار نموده ام، احترام می گذارم زیرا همگی چیزی و نکته ای را به کار من افزوده و هر یک سهمی در رشد من داشته اند. به همگی آنها ادای احترام می کنم.