چرا نباید از نابودی انگل ها خرسند شویم؟ - مجله آزمون اول

پریسا عباسی - همه انگل ها بد نیستند، و در دنیایی که همه چیز به سرعت در حال تغییر است، آنها به یاری ما احتیاج دارند. اما بنظر نمی رسد که این یاری را از جانب ما دریافت نمایند.

محققان دانشگاه واشنگتن(UW) دریافتند که در طول 140 سال گذشته، یعنی از سال 1880 تا 2019، تعداد انگل ها در پاگت ساوند(منطقه ای ساحلی شمال غربی اقیانوس آرام در استان واشینگتن) به ازای هر درجه سانتیگراد گرم شدن دمای سطح آب، 38٪ کاهش پیدا نموده است.

این مطالعه بزرگترین مجموعه اطلاعات جمع آوری شده از سرتاسر دنیا در خصوص فراوانی انگل هاست و نتیجه آن بسیار ترسناک تر از آن چیزی است که محافظان محیط زیست انتظارش را داشتند.

انگل ها رشته های نامرئی هستند که باعث اتصال شبکه های غذایی به یکدیگر می شوند. تعیین نیست که زیست بوم ها در نبود آنها چطور از پس این کار بر خواهند آمد.

چلسی وود که یک انگل شناس ازUW است به ساینس آلارت گفت:اگر چیزی در خصوص انگل ها می دانید یا به تنوع زیستی اهمیت می دهید، خواهید فهمید که این یافته ها بسیار وحشتناک هستند. کاهش میزان انگل ها مرا شوکه نموده است.

وود می گوید: اگر شاهد همین میزان کاهش در میان جمعیت پستانداران یا پرندگان باشیم، فورا اقدامات حفاظتی شروع خواهد شد. مثلا جمعیت پرندگان در آمریکای شمالی بین سالهای 1970 تا 2017، بیش از 6 درصد کاهش یافت و در حال حاضر محافظت از آنها به طور جدی در برنامه های حفاظت محیط زیست قرار دارند.

در واقع در مقایسه با سایر جانداران، کسی به انگل ها اهمیت نمی دهد. کاهش تعداد موجوداتی که مانند یک زالو برای زندگی دیگران هستند، معمولا چیز خوبی محسوب می گردد. اما این دیدگاه منسوخ شده است و باید نادیده گرفته گردد.

امروزه بسیاری از دانشمندان اتفاق نظر دارند که تغییرات آب و هوایی، زمین را به سمت انقراض دسته جمعی سوق می دهد. اما این سناریو زمانی بدتر می گردد که واقعیت وابستگی شدید شکل های مختلف حیات در زمین به انگل ها را در نظر نگیریم. موجوداتی که اهمیت آنها شناخته شده نیست.

در حال حاضر با وجود نقش گسترده و اساسی انگل ها در حفظ تعادل اکولوژیکی، آنها در آنالیز های زیست محیطی کمتر در نظر گرفته می شوند و کوشش های اجرا شده برای حفاظت از محیط زیست، همواره نقش اساسی پیوند دهنده آنها در یک زیستگاه را نادیده می گیرند.

ما تنها زمانی به انگل ها توجه می کنیم که آنها بیش از میزان تکثیر می شوند و مشکل ایجاد می نمایند. مثلا آزمایشگاه وود در UW در سال 2020 متوجه شد که رشد یک کرم انگلی خاص در غذاهای دریایی خام، از دهه 1970 ، 280 برابر شده است، و این مسئله خبر ساز شد.

اما همه انگل ها به این خوبی عمل نمی نمایند. در واقع بسیاری از آنها از شرایط بحرانی آب و هوایی رنج می برند. آنها درست مانند حباب های روی یک ظرف در حال جوشیدن هستند که قبل از اینکه بتوانیم آنها را بشماریم ناپدید می شوند.

در یافته های اخیر در پاگت ساوند، به نظر می رسد که انگل هایی با سه میزبان یا بیشتر(بیش از نیمی از کل انگل های نمونه برداری شده) در مقابل گرم شدن آبها آسیب پذیر هستند.

در خصوص علت این مسئله، بالا رفتن دما ممکن است انگل ها را در معرض خطر مستقیم فیزیولوژیکی قرار دهد و یا بر در دسترس بودن یا زنده بودن میزبان یا میزبان های مورد احتیاج انگل ها تاثیر بگذارد.

در هر صورت، هر چقدر که یک انگل مجبور باشد بین میزبان های بیشتری جابجا گردد، بیشتر در معرض تغییرات آب و هوایی قرار خواهد گرفت. از 10 انگل شناسایی شده منقرض شده در پاگت ساوند تا سال 1980، 9 گونه از آنها دارای چرخه زندگی بودند که به سه یا چند میزبان متکی بودند.

وود می گوید:زمانی که به یک محیط زیست در حال تغییر نگاه می کنیم، چیزی که توجه ما را به خود جلب می نماید، برنده ها و بازنده ها هستند. اما چیزی که در اینجا بیشتر جلب توجه می کرد، بازنده هایی بودند که تعداد آنها بسیار بیشتر آن چیزی بود که پیش بینی نموده بودیم.

به اعتقاد وود، اگر پاگت ساوند شبیه سایر اکوسیسم های دنیا باشد، این نرخ انقراض گروهی که در میان گونه های آزاد زندگی می نمایند، می تواند در همه جا به همین اندازه یا حتی بیشتر باشد. اما کسی نمی تواند با قطعیت این مطلب را تایید کند، مگر اینکه دیگر محققان نیز وارد عمل شوند.

وود فکر می نماید دیدگاه کنونی که در خصوص انگل ها وجود دارد، شبیه دیدگاه مردم در دهه های 1960 و 1970 در خصوص حیواناتی نظیر گرگ ها و خرس ها بود که در راس هرم شکارچیان قرار داشتند. برای قرن ها گوشتخواران بزرگ، به علت ترس به وسیله انسان ها شکار می شدند. تا جایی که جمعیت آنها تا مرز انقراض قرار رفت.

نهایتا دانشمندان در اواسط قرن بیستم فهمیدند که چه اتفاقی افتاده است. دنیا به طور سیستماتیک بعضی از مهمترین موجودات زیست بوم ها را حذف نموده بود.

اما حیواناتی که در راس هرم شکارچیان قرار داشتند، همواره هم بد نبوده اند؛ آنها برای زیستگاه هایشان حکم ثبیت نماینده شرایط را داشتند. بازگشت دوباره آنها به زیستگاه هایشان به شکوفایی مجدد زیست بوم ها یاری زیادی کرد.

وود می گوید: ما در خصوص انگل ها در چنین موقعیتی قرار داریم تا با جمع آوری اطلاعات در خصوص ارزشمند بودن آنها در یک زیست بوم، این اطلاعات را در اختیار عموم مردم قرار دهیم.

او در ادامه گفت: در سال 2017 مطالعه ای بر روی 457 گونه انگل انجام شد و پیش بینی می گردد که تا سال 2070، بیش از 10٪ آنها (شامل 30٪ کرم های انگلی) منقرض خواهند شد. با توجه به نتایج به دست آمده، نویسندگان این مطالعه اولین فهرست قرمز انگل های در معرض خطر انقراض را ایجاد کردند.

وود در سال 2020 به گروهی از همفکران خود در سراسر دنیا پیوست تا طرحی را با 12 هدف تعیین برای حفاظت از انگل ها در آینده ایجاد نمایند.

کالین کارلسون، یکی از نویسندگان مقاله در سال 2015 به آتلانتیک گفت: اولین کار برای توقف نابودی انگل ها این است که زمانی که آنها را پیدا می کنیم، نابودشان نکنیم.

مرحله بعد جمع آوری اطلاعات و پردازش آنهاست و وود در این مسیر پیشرو است. آزمایشگاه او در UW اولین آزمایشگاهی است که در موزه ای، نمونه های ماهی را جمع آوری نموده تا با ایجاد جدول زمانی تاریخی، فراوانی انگل های دریایی از گذشته تا به امروز را آنالیز کند.

وود می گوید:هیچ کسی قبلا به چنین چیزی توجه ننموده است، و علت آن این است که کسی به آن نگاه ننموده است.

برخلاف حیواناتی که در راس هرم شکارچیان قرار دارند، تماشا انگل ها سخت است. و اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم، پیدا کردن آنها کار چندان جذابی نیست.

وود می گوید:کار میدانی شما در این زمینه این است که در زیرزمین یک موزه بنشینید و ماهی هایی را که مملو از مواد شیمیایی منزجر نماینده هستند تشریح کنید. این کار هیچ جاذبه ای ندارد. اما به ما فرصت سفر در زمان را می دهد. اگر فرصت سفر در زمان را داشته باشیم، اندازهی بخار فرمالین را نیز استشمام خواهیم کرد.

منبع: ساینس آلرت

5858