15 فیلم ترسناک که هرگز نباید تنها ببینید - مجله آزمون اول

با ما همراه باشید و درباره وبلاگ هیچکس بیشتر بدانید.

15 فیلم ترسناکی که در ادامه می بینید از اتمسفر هراس آفرینشان بهترین بهره ممکن را برده اند و با خلق فضایی پرتعلیق و پر تنش که روی تمام مخاطبان تأثیری عمیق می گذارد، کاری نموده اند تا مردم بعد از دیدنشان مدام از گوشه و کنارهای تاریک خانه شان بترسند و شب ها چراغ ها را روشن بگذارند تا مگر خواب آرامی داشته باشند و تصاویر هولناک فیلم رهایشان کند.

این 15 فیلم را نباید تنهایی و ساعت 3 نصفه شب ببینید، مگر اینکه دلتان بخواهد با اختلال عصبی و اضطراب روبرو شوید و شب سختی را صبح کنید!

• 30 فیلم ترسناک برتر دنیا در تمام دوران

هر کدام از این فیلم ها دست روی پایه ای ترین و اساسی ترین ترس های بشری گذاشته اند. آثاری درخشان و حقیقتا ترسناک که با دیدنش فکر و خیال به سرتان می زند و به تاریک ترین تصورات مغزتان دسترسی پیدا می کنید، و به همین خاطر فراموش کردنشان سخت است. ترس های یکهویی و جامپ اسکرهای فیلم های ترسناک کلیشه ای را فراموش کنید، اینجا با وحشت و ترسی ماندگار طرف هستید که تا ماه ها بعد هم مزه اش زیر زبانتان می ماند.

15. کشتار با اره برقی در تگزاس (The Texas Chainsaw Massacre)

• محصول: 1974
• کارگردان: توب هوپر

این فیلم ترسناک دهه هفتادی توب هوپر درباره موقعیتی است که احتمالا هرگز در آن قرار نخواهیم گرفت، ولی همه چیزش به قدری باورپذیر اجرا شده که خودمان را در کنار شخصیت ها حس می کنیم.

بودجه فیلم 140 هزار دلار بوده و شرایط تولیدی محدودی داشته، و همین بافت و کیفیتی استثنایی به آن بخشیده و موقعیت هایش را هیجان انگیز تر و ترسناک تر نموده است.

ولی مهم ترین و جالب ترین نکته فیلم، رویکردش به خشونت و روش به تصویر کشیدن آن است. هوپر تعمدا از نمایش خون و خون ریزی زیاد و آزاردهنده اجتناب نموده. صحنه های مرگ شخصیت ها به شدت مینیمال برگزار می شود و حس و حالی به ماجرا می دهد که اتفاقا تکان دهنده تر و تأثیرگذارتر به نظر برسد.

اگر احیانا در تاریکی شب گذرتان به جاده ای خارج شهر و روستایی بخورد، شاید یاد این فیلم بیفتید و ترسی ناگهانی سراغتان بیاید.

14. آخرین پخش (The Last Broadcast)

• محصول: 1998
• کارگردان: لنس ویلر، استفان آوالوس

با اینکه آخرین پخش را در کنار بی شمار ماکیومنتری دیگر که در آن سال ها آمد، کپی دسته چندم جادوگر بلر می دانستند، ولی در واقع این فیلم زودتر از بلر ساخته شد. اما به دلایلی - از جمله کیفی - پیروز نشد به محبوبیت و پیروزیت آن برسد.

داستان فیلم درباره قتل مرموز دو مجری تلویزیونی است و به صورت یک مستند ساخته شده. البته اصلا در حد و اندازه های جادوگر بلر و نمونه های پیروز دیگر نیست، ولی دست روی چیزهایی گذاشته که تأثیر زیادی روی مخاطب می گذارد.

در طول مستند می خواهند آنالیز نمایند آیا مردی که به اتهام قتل این دو مجری دستگیر نموده اند واقعا مقصر است، یا هیولایی رازآلود به نام شیطان جرزی قتل را مرتکب شده. معمایی درگیرنماینده و جذاب که در نهایت به نتیجه ای غیرمتعارف می رسد، نتیجه ای که شاید به مذاق همه خوش نیاید ولی تصاویری پیش چشم مخاطبان می آورد که تا مدت ها فراموش نمی شود.

13. سکوت (Hush)

• محصول: 2016
• کارگردان: مایک فلنگان

مایک فلنگان از کارگردان های مطرح و پیروز ژانر ترسناک است. هم فیلم های خیلی خوبی ساخته هم تا الان دو فصل سریال عمارت تسخیر شده بلای و عمارت تسخیر شده هیل را روانه نتفلیکس نموده. در این فیلم وحشت و تعلیق را با مهارت تمام به تماشاگران منتقل می نماید. داستان درباره زنی ناشنوا (کیت سیگل، همسر فلنگان) است که باید با قاتلی که نقاب به صورتش زده رو در رو شود.

فلنگان از بستری که به خاطر ناشنوا بودن قهرمان قصه فراهم شده، بهترین بهره را برده و فیلم ترسناکی ساخته که شبیه بقیه آثار این ژانر محبوب نیست.

کارگردانی شسته رفته فلنگان به همراه نقش آفرینی بی نقص سیگل خیلی زود مخاطب را با قهرمان داستان همراه می نماید و بدون اضافه گویی و کش آمدن الکی، کاری می نماید تا به شدت پیگیر ماجرا شویم و نگران سرنوشت این زن باشیم.

با دیدن این فیلم نگران چفت و بست های در خانه تان می شوید، و از اینکه شنوایی تان به خوبی کار می نماید مسرور خواهید بود. مهم تر از همه، باعث می شود بیشتر احتیاط کنید و با گذاشتن هدفون از دور و برتان فارغ نشوید.

12. تعقیب می نماید (It Follows)

• محصول: 2014
• کارگردان: دیوید رابرت میچل

100 دقیقه تمام اضطراب و تعلیق. این فیلم از روش خیلی هوشمندانه ای برای ترساندن مخاطبش استفاده می نماید و هراس و وحشتی را به کار می گیرد که در بین فیلم های ترسناک این سال ها کمتر دیده ایم.

دختری جوان (مایکا مونرو) گرفتار ویروس عجیبی شده است که مثل بیماری های مقاربتی منتقل می شود. موجودی ماورایی و مرگبار مبتلایان به این ویروس را تا پای مرگ تعقیب می نماید، موجودی آرام و به شدت ترسناک که سرعت کمش مانع از اراده پولادینش نیست. تنها راه خلاصی از این شرایط، انتقال آن ویروس به فرد دیگری است. ولی حتی پس از انتقال به نفر بعدی، اگر آن شخص کشته شود، نفرین به فرد قبلی باز می شود.

کارگردانی بی تکلف دیوید رابرت میچل با موسیقی روی اعصاب و استرس زای فیلم کاری با روان مخاطب می نماید که حتی در لحظات آرام و بی اتفاق هم آسایش نداشته باشد و بازی خیلی خوب مایکا مونرو هم جذابیت بیشتری به این فیلم ترسناک بخشیده. فیلمی که با حوصله و سر فرصت، تماشاگرانش را می ترساند.

تعقیب می نماید حس ناخوشایندی را به تصویر کشیده است که همه مان تجربه نموده ایم ولی سینمایی کردنش به شدت سخت به نظر می رسد؛ اینکه مدام حس کنید تحت نظرید و کسی دنبالتان می نماید، هرجا که بروید. رابرت میچل از خیر جامپ اسکرهای یکبار مصرف گذشته تا با اتمسفر و ایجاد انتظار، ترسی عمیق را در ذهن مخاطبش نهادینه کند.

11. غریبه ها (The Strangers)

• محصول: 2008
• کارگردان: برایان برتینو

غریبه ها شاید از نظر فیلم نامه و شخصیت پردازی فیلم خیلی قدرتمندی نباشد، ولی فضای تکان دهنده و اتمسفری خفقان آور خلق نموده است که تماشایش را تبدیل به تجربه ای آزاردهنده نموده.

چیزی که تأثیرگذاری این فیلم پر از تعلیق را بیشتر نموده، نزدیک بودنش به واقعیت است. عملا هرکدام از ما ممکن است در چنین موقعیتی قرار بگیریم، که عده ای روان پریش خطرناک به خانه مان حمله نمایند و قصد جانمان را داشته باشند، و کاری از ما بر نیاید.

درست است که غریبههای داستان گاهی اوقات کاریکاتوری می شوند و کارهای غیرمنطقی می نمایند، ولی لیو تایلر بازی درخشانی ارائه نموده است که باعث شده همه تهدیدها را باور کنیم و نگرانش شویم.

اگر در خانه تنها هستید، تماشای غریبه ها ممکن است نگذارد خواب راحتی داشته باشید. چون ذهنتان مدام هشدار می دهد که نکند افرادی بخواهند به حریم منزلتان تجاوز نمایند و آرامشی که تمدن به ارمغان آورده را به هم بزنند.

10. فعالیت فراطبیعی (Paranormal Activity)

• محصول: 2007
• کارگردان: اُرن پلی

مجموعه فیلم های فعالیت فراطبیعی با دنباله های کم رمق و بی اثری که ساخت، در نهایت به گل نشست. ولی اولین فیلم این مجموعه هنوز هم اثر قابل توجهی است که با ساخته شدنش در سال 2007 جان تازه ای به فیلم های شبه مستند بخشید.

راز پیروزیت فیلم در سادگی اش بود. همه چیز مینیمال و بدون هیچ گونه صحنه پردازی دراماتیک برگزار می شود و همین باعث شده که فکر کنیم داریم تصاویر ضبط شده یک خانواده را می بینیم و همه اتفاق ها در واقعیت اتفاق افتاده است.

ویدیوهایی که از تصاویر دوربین های مداربسته خانه می بینیم، وحشت را در ذهن مخاطب می کارد. بدون اینکه کارگردان نیازی به اجرای کار خاصی داشته باشد، این خود مخاطب است که با حدس ها و تصوراتش، برای خودش ترس ایجاد می نماید. هرچه کمتر بدانیم، هرچه کمتر ببینیم، مغزمان فرصت خیال پردازی بیشتری پیدا می نماید و همین ندانستن است که ترس و وحشت بیشتری می آفریند.

تنش و تعلیق موجود در این فیلم را بگذارید کنار قسمت آخر این مجموعه که با نشان دادن روح شیطانی همه حس و حال و وحشت و جذابیتش را از بین برد.

9. هالووین (Halloween)

• محصول: 1978
• کارگردان: جان کارپنتر

تماشای هالووین جان کارپنتر از واجبات علاقه مندان به ژانر ترسناک است، و قسمت اول آن بین بقیه دنباله ها و بازسازی ها یک سر و گردن بالاتر قرار می گیرد.

جان کارپنتر در این فیلم به جای اینکه روی مؤلفه های اسلشر و خون و خون ریزی های آزاردهنده تمرکز کند، بیشتر به تعلیق بها داده است و در کنار کارگردانی با حوصله و فضاسازی و موسیقی درگیرنماینده، فیلمی خلق نموده که از نمونه های پیروز فیلم های ترسناک به حساب می آید.

تماشای قاتل بی کلام و مرگبار و شکست ناپذیر هالووین که سراغ قربانی های بخت برگشته اش می رود واقعا اعصابی پولادین می خواهد. با اینکه چهار دهه از زمان ساخت و اکرانش می گذرد، هنوز هم تأثیرگذار است و تماشاگرانش را حسابی می ترساند، و اگر تنهایی به تماشایش بنشینید در تاریکی و سکوت آسایش نخواهید داشت.

8. پروژه جادوگر بلر (The Blair Witch Project)

• محصول: 1999
• کارگردان: ادواردو سانچز، دنیل میریک

پروژه جادوگر بلر هم هواداران زیادی برای خودش دست و پا نموده، هم منتقدانی جدی. ولی هرجوری حساب کنیم فیلم مهمی در ژانر ترسناک و همان found footage است. ماجرای سه جوان فیلم ساز که به جنگل برکیتسویل قدم می گذرانند تا افسانه جادوگر بلر را آنالیز نمایند.

اگر آن موقع ها را یادتان باشد، پروژه جادوگر بلر خیلی سر زبان ها افتاد و محبوبیت زیادی بین مردم پیدا کرد. این اقبال عمومی مرهون تبلیغات گسترده ای بود که میلیون ها نفر را متقاعد می کرد این فیلم تصاویر واقعی را نشان می دهد و یکجورهایی مستند است، و خیل عظیمی با این باور که تصاویر کمتر دیده شده از یک ماجرای فراطبیعی را خواهند دید سراغش رفتند. حتی می گفتند سه بازیگری که در فیلم هستند واقعا مفقود شده اند و هنوز خبری ازشان نیست.

الان که همه به اینترنت دسترسی داریم شاید به مردم آن موقع بخندید، ولی همین اخبار جعلی کاری کرد تا تماشای پروژه جادوگر بلر برای همه تجربه ای به غایت ترسناک و تکرار نشدنی باشد. تجربه ای که با گذر سالیان هم عوض نشده و برای مخاطبین امروزی هم تأثیرگذار است.

7. دریاچه مونگو (Lake Mungo)

• محصول: 2008
• کارگردان: جول اندرسون

این یکی به نسبت باقی آثار فهرست کمتر شناخته شده، ولی ماکیومنتری آزاردهنده و تأثیرگذاری است که صد در صد ارزش وقت گذاشتن دارد.

در این فیلم ترسناک استرالیایی و کم خرج، زنی جوان غرق می شود و خانواده اش باید با این مصیبت و ماجراهایی فراطبیعی کنار بیاید که بعدش اتفاق می افتد.

دریاچه مونگو اولین فیلم کارگردانش جول اندرسون است - که متأسفانه فعلا فیلم دیگری نساخته - و همه چیزش را سر حوصله و با کمترین جلوه گری و خرج اضافه جلو برده است. فیلم انقدر طبیعی و واقعی جلوه می نماید که شبیه ش را در کمتر ماکیومنتری دیده اید. جول اندرسون با مهارت تمام با مؤلفه های معمول مستندها بازی نموده و لحظات را به حدی ملموس به تصویر کشیده است که موقع تماشایش یادتان می رود تمام این ها ساختگی است. بازیگران هم درخشان ظاهر شده اند و همه را به عنوان آدم های واقعی باور می کنید.

• 5 فیلم ترسناک که بر اساس داستان واقعی ساخته شده اند

در واقع بودجه کم و امکانات محدود، به نفع فیلم تمام شده و کاری نموده تا اتفاقات داستان را کاملا باور کنیم. چون به شدت ملموس و شبیه واقعیت در آمده و موقعیت هایی تکان دهنده خلق شده که تا مدت ها ذهن بیننده اش را درگیر می نماید.

برای مثلا یکی از لحظات فیلم به قدری ترسناک و آزاردهنده است که شاید فیلم را متوقف کنید و بیخیال دیدن ادامه اش شوید.

این فیلم را تنهایی و در نیمه های شب نبینید، مگر اینکه دلتان بخواهد از ترس تا صبح زیر پتو بلرزید.

6. خانه جهنمی (Hell House LLC)

• محصول: 2015
• استیفن کاگنتی

در زمانه ای که عمده تمرکز فیلم های ترسناک معطوف جامپ اسکرها و وحشت های یکبار مصرف شده، فیلم هایی مثل خانه جهنمی غنیمت است.

فرم فیلم مثل بقیه ماکیومنتری ها و found footage ها است، گروهی دختر و پسر جوان قصد دارند یک خانه متروک پیدا و آن را با دکور ترسناک و آدمک های ترسناک تر پر نمایند، تا مردم بیایند و بترسند. یک چیزی مثل تونل وحشت. وقایع را از زاویه دید یک دوربین هندی کم می بینیم، یکی از جوان ها از سیر ماجراها فیلم می گیرد. در بین این تصاویر به ظاهر آرشیوی، مصاحبه هایی می بینیم از ناظران فاجعه ای هولناک که قرار است اتفاق بیفتد. از این می گویند که وحشتی که در آن خانه رخ داد طبیعی نبود و ماهیتی ماورایی داشت. همزمان با تصاویر آرشیوی آن دوربین همراه می شویم و می بینیم این چند جوان بخت برگشته چطور قدم به قدم سمت کابوسی تمام نشدنی می فرایند.

به خانه متروک که می رسند، آغاز می نمایند کار کردن روی آن تا ترسناک و ترسناک تر به نظر برسد. یکی از مواردی که استفاده می نمایند، آدمک هایی با سر و شکل ترسناک و دفرمه است که در گوشه و کنارهای تاریک خانه جای گذاری می نمایند. آدمک هایی که در ابتدا بی جان و بی حرکت و بی خطر به نظر می رسند، ولی رفته رفته می فهمیم جان دارند. اتفاق های وحشتناک و شرح ناپذیر زیادی رخ می دهد ولی اکثرشان آن را جدی نمی گیرند. تا اینکه شب افتتاح خانه جهنمی می رسد و مردم مشتاق تجربه ترس و آدرنالین، بلیت می خرند و وارد هزارتوی خفقان آور آن می شوند. و فاجعه آغاز می شود.

لحظات و موقعیت هایی در این فیلم وجود دارد که با دیدنش خواب از چشمانتان می پرد. در کمتر فیلمی ترس از تاریکی را انقدر تأثیرگذار به تصویر کشیده اند. ترس از تصورات و چیزهایی که در سایه ها می بینیم و با خودمان می گوییم واقعا دیدمش؟ یا توهم زدم؟

فیلم از نظر زمانی به دو بخش تقسیم شده است. بخش اول همین تصاویر آرشیوی این جوان ها است که خودشان گرفته اند و وقایع شب شومی را روایت می نماید که این خانه جهنمی افتتاح شد، بخش دوم مصاحبه هایی است که از بازمانده ها ترتیب داده اند و در زمان حال جریان دارد.

تماشای این فیلم در تنهایی و تاریکی اصلا توصیه نمی شود، ولی احتمالا همه این توصیه را نادیده می گیرند.

5. شوم (Sinister)

• محصول: 2012
• کارگردان: اسکات دریکسون

احتمالا بین فیلم های این فهرست، شوم یکی از متعارف ترین ترسناک ها است. کاملا بر اساس قواعد ژانر جلو رفته، بازیگر چهره دارد و کیفیت ساختش هم استاندارد است. ولی موقعیت و داستانش بکر و به شدت ترسناک است.

نویسنده ای که کارش نوشتن درباره جرایم واقعی است (ایتان هاوک) به همراه خانواده اش به خانه ای جدید نقل مکان می نماید. در اتاق زیرشیروانی جعبه ای مرموز پیدا می نماید. درون جعبه چند فیلم نگاتیو سوپر 8 واقع شده است، فیلم هایی که با دیدنشان همه چیز زندگی او به هم می ریزد، و مخاطب با ترس و وحشتی عمیق و غریب رو به رو می شود.

فیلم ها در ابتدا گردهمایی های خانوادگی را نشان می دهد و به نظر می رسد فردی از جایی مشغول دید زدن است و فیلم می گیرد. بعد از دیدن چند ثانیه از خوش و بش و شادی، فیلم ها کات می خورند به تصاویری به غایت تکان دهنده. اعضای همان خانواده هایی که می دیدیم، با دست و پای بسته، به روش های فجیع به دست فردی ناتعیین کشته می شوند.

یکی از جذاب ترین مؤلفه های فیلم های ترسناک، معما است. پیدا کردن دلیل اتفاقات، ماجراها و زوایای تاریک مسائل جذابیتی منحصر به فرد دارد و مخاطب را دنبال خودش می کشد. شوم بهترین بهره را از این مؤلفه ها برده. مثل یک فیلم معمایی پلیسی نفس گیر، پیگیر ماجرا می شویم و وقتی می بینیم خود این نویسنده و خانواده اش هم در خطر قرار می گیرند، هم می ترسیم هم نگران می شویم. گره های معما یکی یکی باز می شوند و پرده از رازی تکان دهنده برمی دارند و پایانی تأثیرگذار برای یکی از بهترین فیلم های ترسناک این سال ها رقم می زنند.

اگر این فیلم را تنهایی و در تاریکی شب ببینید خیلی چیزها به نظرتان تهدیدآمیز به نظر می رسد، چون تا آخرین دقایق تیتراژ پایانی هم دست از ترساندن شما بر نمی دارد.

4. آدم عجیب (Creep)

• محصول: 2014
• کارگردان: پاتریک برایس

یک ماکیومنتری به شدت کم خرج ولی جاه طلب. داستان درباره پسر جوانی به نام آرون (با بازی خود کارگردان پاتریک برایس) است که به درخواست یک آگهی اینترنتی پاسخ می دهد. در آگهی، مردی به نام جوزف (مارک دوپلاس) خواسته که از زندگی اش فیلم بگیرند. آرون هم دوربینش را برمی دارد و به آدرسی که جوزف گفته می رود.

تعیین است که همه چیز خیلی زود عجیب و عجیب تر می شود. رفتارهای غیرقابل پیشبینی و عجیب و ترسناکی از جوزف سر می زند که آرون را به وحشت می اندازد. هرچه نباشد او را به کلبه ای دور افتاده دعوت نموده که دور و برش کس دیگری زندگی نمی نماید.

فیلم عملا با کمترین امکانات ساخته شده، و همانطور که انتظار دارید همین به باورپذیرتر شدنش یاری نموده است. در هیچ لحظه ای از فیلم مطمئن نیستید که داستان به چه مسیری خواهد رفت و انگیزه های جوزف واقع چیست. تعلیقی نفسگیر و تنشی آزاردهنده در تمام موقعیت های داستان جاری است.

بازی مارک دوپلاس در نقش جوزف فوق العاده است و اصلا نمی گذارد مخاطب به راحتی مقاصدش را حدس بزند. هر فکری کنید و هر احتمالی را بدهید، باز هم غافلگیر می شوید. مجموعه ای شگفت انگیز از احساسات انسانی را در چهره و اعمالش جمع نموده است و هضم این حجم از پیچیدگی برای مغز ما آسان نخواهد بود.

3. رِک (REC)

• محصول: 2007
• کارگردان: ژاوما بالاگارو، پاکو پلاسا

به جرئت یکی از بهترین و تماشایی ترین فیلم های ترسناک شبه مستندی است که ساخته شده. به این مدل فیلم ها اصطلاحا found footage می گویند، یا ماکیومنتری. یعنی مثلا فیلمی واقعی از یک حادثه پیدا شده و ما داریم می بینیم.

فیلم داستان یک خبرنگار (مانوئلا ولاسکو) را روایت می نماید که به همراه گروهی از آتش نشان ها به ساختمانی می رود تا پیرزنی را که در خانه اش حبس شده نجات دهند.

خیلی زود همه چیز به هم می ریزد و این خبرنگار و فیلم بردار بخت برگشته اش با جهنمی تمام عیار و وحشتناک رو به رو می شوند که انگار فراری از آن نیست. اهالی این آپارتمان تبدیل به زامبی های وحشی و تشنه خون شده اند و ریشه تمام این فجایع در یکی از واحد های طبقه های بالای نهفته است. رازی ترسناک و موجودی ترسناک تر که با دیدنش مو بر تنتان سیخ می شود. شاید اغراق نباشد که بگوییم دقایق پایانی این فیلم از ترسناک ترین لحظاتی است که در زندگی تان تجربه خواهید کرد.

با اینکه فیلم بودجه خیلی کمی داشته، همه چیزش در بهترین حالت ممکن قرار گرفته است. از اجرا و بازی و واکنش های به شدت طبیعی بازیگرها، تا اتمسفر واقع گرا و مستندگونه.

2. حلقه (Ring)

• محصول: 1998
• کارگردان: هیدئو ناکاتا

مگر می شود بحث فیلم های ترسناک به میان بیاید و اشاره ای به این فیلم درخشان و تکان دهنده ژاپنی نشود؟

بار دیگر، پیروزیت این فیلم در نشان ندادن است. ندیدن، کمتر دانستن و بیشتر ترسیدن. هرچه فیلم جلوتر می رود، اطلاعات بیشتری از ماجرا به ما می رسد و ذره ذره به تخیل و وحشتمان پر و بال می دهیم. ژاپنی ها استاد خلق هراس ماندگار و عمیق هستند. سرگذشت تکان دهنده ای که از دخترکی با قابلیت های ماورایی می شنویم هنوز هم مو به تن همه سیخ می نماید. فکر کردن به اینکه چطور مدت ها در آن چاه تاریک و عمیق و نمور جان کند و تقلا کرد و ضجه زد بلکه نجات پیدا کند، و انرژی منفی و انتقام و نفرتی که از قواعد این دنیا فراتر رفت و در طول سالیان گسترده شد و به صورت فیلمی عجیب و ترسناک و آزاردهنده، از فردی به فرد دیگر رسید.

حلقه از آن دست فیلم های ترسناکی است که اثربخشی اش محدود به زمان تماشایش نیست. شاید سال ها قبل دیده باشیدش، ولی هنوز ترسی که موقع تماشای آن فیلم سیاه و سفید روی نوار وی اچ اس حس کردید را به خاطر می آورید. یا نمای آن چاه و دختری که آرام آرام بیرون می آید و از قاب تلویزیون هم خارج می شود.

1. موروثی (Hereditary)

• محصول: 2018
• کارگردان: آری آستر

موروثی یک نمونه به شدت پیروز از فیلم ترسناکی است که نمی خواهد به ترفندهای دم دستی متوصل شود. سر فرصت و حوصله و وسواس، از همان ابتدا بذر وحشتی درونی و عمیق را درون مخاطب می کارد و عقب می ایستد تا رشد و نمو آن را ببیند.

• 5 دلیل که موروثی بهترین فیلم ترسناک قرن 21 است

یک تلخی گزنده و ویرانگر در موروثی جریان دارد که نمی توان شرحش داد. انگار از همان صحنه های اولیه مصیبت و رنجی ناتمام بر سر خانواده داستان هوار شده که تا ابد راه فرار از آن ندارند، چون هیچ چیز زندگی شان دست خودشان نیست. دیدن این فیلم واقعا تجربه منحصر به فردی است، جوری می ترساندتان که لحظه ای نمی توانید آسایش داشته باشید. و به جای اینکه موقعیت های هراس انگیزش را در بوق و کرنا کند، خیلی با دقت و مرحله به مرحله جلو چشم مخاطب می آوردشان. می گذارد در نمایی نسبتا طولانی، چشمانتان به تاریکی عادت کند تا به ناگاه ببینید هیبتی ترسناک روی سقف آویزان مانده و کمین نموده. و اینگونه است که فیلم ترسناکی خلق می شود بی شباهت به هر فیلم دیگری.

اگر در خانه تنها مانده اید و می خواهید شب و در تاریکی فیلمی ترسناک ببینید، موروثی واقعا گزینه خطرناکی است. تصاویری در این فیلم هست که با دیدنش نمی توانید سر بر بالین بگذارید.

منبع: What Culture