استخوان های خرد شده گردن، پرده از رازی ترسناک برداشت - مجله آزمون اول

از منظر تکامل گردن های بلند ممکن است به شما یاری کند غذا پیدا کنید، اما بعلاوه نقطه ضعف بزرگی هم هستند. در حال حاضر، دیرینه شناسان شواهد فسیلی مستقیمی از قطع شدن سر خزندگان دریایی گردن دراز به وسیله شکارچیان کشف نموده اند.

زمانی که دایناسورها بر زمین حکومت می کردند، خزندگان دریایی در دریاها فرمانروا بودند. معروف ترین این گردن درازها آن ها پلسیوسورها هستند که احتمالا وقتی به هیولای دریاچه نس فکر می کنید، تصور می کنید. اگرچه این گردن ها ممکن است به حیوانات مزیتی در برابر طعمه خود - معمولا ماهی یا ماهی مرکب - داده باشد، احتمالا برای شکارچیان جور دیگری مجذوب نماینده به نظر می رسیدند. دیرینه شناسان در حمایت از این فرضیه به شواهد فسیلی جالبی یافته اند.

تانیستروفئوس یک خزنده دریایی بود که در طول دوره تریاس، حدود 240 میلیون سال پیش، در اروپا، آسیا و آمریکای شمالی کنونی زندگی می کرد. طول آن به 6 متر می رسید و نیمی از این طول را گردنش می گرفت. استخوان های گردن به جای اینکه به وسیله تعداد زیادی از مهره های کوچک تشکیل شده باشد، بسیار بلند بود و هدفی عالی برای شکارچیان گرسنه که می توانستند آن را خرد نمایند.

محققان در موزه ایالتی تاریخ طبیعی اشتوتگارت دو نمونه فسیل سر و گردن متعلق به تانیستروفئوس را آنالیز کردند. البته این به تنهایی نشان دهنده بریده شدن سر نیست، بلکه فسیل شدن فقط در بعضی از قسمت های اسکلت اتفاق می افتد. وقتی تیم به دقت انتهای گردن ها را نگاه کرد، متوجه آثار دندانی روی استخوان ها شد. بعضی از آن ها به گونه ای خرد شده بودند که نشان می داد گاز گرفته شده اند.

به طرز جالبی، قسمت های بالایی سرها و گردن ها حفظ شده اند، که نشان می دهد هنگام دفن، همچنان پوشیده از ماهیچه و پوست بوده اند. این ممکن است نگاهی اجمالی به رفتارهای تغذیه این حیوانات باستانی به ما بدهد.

به گفته محققان این قسمت ها به وضوح به وسیله شکارچی خورده نشده بودند. اگرچه این یک حدس است، اما منطقی است که شکارچیان کمتر به گردن لاغر و سر کوچک علاقه داشته باشند و در عوض روی قسمت های گوشتی تر بدن تمرکز نمایند. در مجموع، این عوامل باعث می شوند این احتمال را بدهیم که هر دو در حین شکار سر بریده شده اند.

دانشمندان با یافتن دو نمونه از قبل، می گویند که احتمالا شکارچیان سر و گردن خزندگان دریایی با گردن بلند را گاز می گرفتند. اما حتی با وجود این ضعف، به نظر می رسد که این مبادله تکاملی باز هم ارزشش را داشته است. این خصیصه چندین بار تکامل یافته است - تانیستروفئوس با وجود شباهت ها با پلسیوسورها ارتباط چندان نزدیکی ندارد - و این موجودات برای صدها میلیون سال باقی ماندند.

5858