تاریخچه آنتی بیوتیک ها

به گزارش مجله آزمون اول، آنتی بیوتیک ها از زمان کشف تصادفی خود به وسیله الکساندر فلمینگ جان تعداد بیشماری را نجات داده اند. برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به نقش آنتی بیوتیک ها ادامه مقاله را بخوانید.

مترجم: امین حسین پور

منبع:راسخون

آنتی بیوتیک ها از زمان کشف تصادفی خود به وسیله الکساندر فلمینگ جان تعداد بیشماری را نجات داده اند. برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به نقش آنتی بیوتیک ها ادامه مقاله را بخوانید.

آنتی بیوتیک ها ترشحات طبیعی یک ارگانیسم هستند که ارگانیسم های دیگر را از بین می برند یا مانع رشد آن ها می شوند. آنتی بیوتیک برگرفته از واژه آنتی بیوسیس به معنای ضد حیات است.

کشف آنتی بیوتیک ها یکی از مهم ترین موفقیت هایی است که انقلابی در علوم پزشکی به وجود آورد. در اواخر قرن نوزدهم بود که نظریه میکروبی بیماری ها مورد قبول نهاده شد و نقش میکروارگانیسم ها در بروز بیماری های مختلف را تشریح کرد. این باعث شد دانشمندان در پی روش های متعددی باشند که می توانستند این عوامل بیماری زا را از بین ببرند یا مانع رشد آن ها شوند. این مقاله تاریخچه کشف آنتی بیوتیک ها را تشریح می نماید.

تاریخچه و کشف آنتی بیوتیک ها

اواخر دهه 1800 جایی بود که نظریه میکروبی بیماری ها کم کم داشت مورد قبول قرار می گرفت. طبق این نظریه، میکروب ها عوامل مسبب بروز بیماری های مختلف در نظر گرفته می شدند. این باعث شد دانشمندان داروهای مختلفی برای غلبه بر این باکتری های بیماری زا کشف نمایند.

جوزف لیستر تحقیقات خود روی کپک هایی که مانع رشد باکتری ها می شدند را آغاز کرد. لوئیس پاستور روش هایی برای کشتن باکتری ها کشف کرد و کار خود را پایه و اساس این موفقیت مهم در پزشکی قرار داد. در سال 1877 او نشان داد که سیاه زخم را می توان با تزریق باکتری های خاک کنترل کرد. سپس، در اواخر سال 1888 یک دانشمند آلمانی پیوسیاناز را از باکتری ایزوله سازی کرد که مانع رشد باکتری های دیگر در کشت سلولی شد. ولی پیوسیاناز در آزمایشات بالینی ناموفق بود و ثابت شد که ناپایدار و سمی است. از اینرو، اگر چه پیوسیاناز اولین آنتی بیوتیکی بود که کشف شد ولی، تبدیل آن به یک داروی مؤثر ممکن نبود. سپس، الکساندر فلمینگ در اوایل دهه 1920 گزارش داد اشک انسان حاوی عامل آنتی باکتریالی است که لیزوزوم نامیده می گردد و می تواند سلول های باکتری را هضم کند. فلمینگ پس از برگشتن از تعطیلات به صفحات کشت استافیلوکوکوس آرئوس که بیرون گذاشته بود نگاهی انداخت. او مشاهده کرد که یک کپک پنی سیلیوم نوتاتوم آبی- سبز باکتری های اطراف آن را آلوده نموده است. فلمینگ فرض کرد که ماده ترشح شده به وسیله کپک مسئول تجزیه باکتری هاست.

فلمینگ در واقع پنی سیلین را دوباره کشف کرد. قبلاً یک دانشجوی فرانسوی به نام ارنست دوشس پنی سیلین و ماهیت آنتی بیوتیک آن را کشف نموده بود ولی، او نتوانست ارتباط میان قارچ ها و ماده دارای خاصیت آنتی باکتریال را تشریح کند. بنابراین، پنی سیلین تا زمان کشف مجدد به وسیله فلمینگ به فراموشی سپرده شد. فرآیند سنتز پنی سیلین برای فراوری دارو به وسیله هاوارد فلوری ، ارنست چِین و نورمن هیتلی در اوایل دهه 1940 اختراع شد. این دانشمندان اهل انگلیس و ایالات متحده با هم کار کردند تا مقادیر زیادی از این دارو را فراوری نمایند. اهمیت پنی سیلین به اسم یک آنتی بیوتیک در جنگ جهانی دوم نشان داده شد که توانست جان تعداد بیشماری از سربازان زخمی را نجات دهد. تأثیر پنی سیلین برای درمان عفونت و ماهیت غیر سمی آن استفاده از پنی سیلین را تا حد زیادی افزایش داد.

تحقیقات علاوه بر فراوری آنتی بیوتیک های طبیعی برای فراوری آنتی بیوتیک های نو و مصنوعی ادامه یافت. این باعث شد دانشمند آلمانی گرهارد دماک در سال 1932 پرونتوسیل را کشف کند که یک داروی سولفانامید است. کار او چشم اندازهای نوی از تحقیقات را برای درمان بیماری ها به وجود آورد. دکتر سِلمان واکسمن آنتی بیوتیک های نو زیادی را ایزوله سازی کرد که از جمله آن ها می توان به استرپتومایسین و نئومایسین اشاره نمود. از این داروها به طور گسترده ای برای درمان بیماری های مختلف در گیاهان ، حیوانات و انسان ها استفاده می شد. این استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها و فراوری آنتی باکتریال های نو در ای ن دوره باعث تکامل گونه های نو از باکتری ها شد که در مقابل آنتی بیوتیک ها مقاوم شدند.

ظهور مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها

الکساندر فلمینگ در سال 1945 اخطار دارد که استفاده بیش از حد آنتی بیوتیک ها ممکن است منجر به انتخاب باکتری های مقاوم گردد. او به طور آزمایشگاهی با تغییر دادن شرایط ، دوز دارو و قرار دادن این باکتری ها در معرض آنتی بیوتیک ها چنین باکتری های مقاومی را به دست آورده بود.

ظهور باکتری های مقاوم یک فرآیند تکاملی است. درمان نامناسب ، خود درمانی ، کامل نکردن دوره درمان و سوء استفاده از آنتی بیوتیک ها باعث ایجاد جهش در باکتری ها شده است.

آنتی بیوتیک ها برای مقابله با ویروس ها مؤثر نیستند. پس، اگر از سرما خوردگی یا آنفولانزا رنج می برید، آنتی بیوتیک ها مؤثر نخواهند بود. از اینرو، انجام معاینه به وسیله پزشک و کامل کردن دوره درمان برترین روش برای درمان چنین بیماری هایی است.

گزارشات اخیر FDA نشان می دهند که مقاومت باکتری ها در حال رشد است و حدود 20 درصد از عفونت ها به وسیله باکتری هایی ایجاد می شوند که نسبت به داروهای مختلف مقاوم هستند.

با توجه به شرایط پیشرفت آنتی بیوتیک ها به نظر می رسد باکتری ها برنده این نبرد خواهند بود. تحقیقات در این باره همچنان در حال اجرا است و ما فقط امیداوریم چیزی باشد که بتواند ما را از این شرایط نجات دهد و روش های نو و نوآورانه ای برای مبارزه با این باکتری ها فراوری کند.